Ik leef!

Hier op deze prachtige aarde.

De hand van Annemieke voelt warm, liefdevol.

Haar lach en haar ogen stralen blijdschap, liefde.

Ik realiseer me hoe bang ik was geweest; verloren, verdwaald en in verwarring.

Maar nu, zo blij om het leven te voelen, te horen, te zien, te proeven.

Zo blij om weer helemaal terug te zijn….

Tijdens het drinken van het koele water, voel ik steeds meer leven in me stromen.

Alsof al mijn aderen verdroogde rivieren waren, een droog woestijn landschap waar het water nu op magische wijze de natuur weer aanzet.

We lopen langzaam terug, een wandeling van half uur, die aanvoelt als een eeuwigheid.

Af en toe stop ik in volle verwondering voor het leven om mij heen.

 

 

meer op #MijnMoment 2014

 

Wens je een mooi magisch jaar, waar we elkaar weer ontmoeten vol liefde, schoonheid en in verwondering voor het leven en wie we zijn.